W zachodnionorweskim regionie Vestlandet — pierwszym na liście miejsc odwiedzanych w Norwegii — znajdują się najdłuższe i najbardziej widowiskowe fiordy, największy lodowiec na stałym lądzie europejskim i wiele parków narodowych. Tutaj można też podziwiać większość kościołów słupowych, ruchliwe portowe miasta i miejsca, które znalazły się na Liście UNESCO: kościół słupowy w Urnes nad Lustrafjorden, dzielnicę hanzeatycką Bryggen w słynącym z życia kulturalnego miasta Bergen oraz dwa fiordy — Geirangerfjorden i Naeroyfjorden. Także coraz więcej polskich turystów decyduje się na podróże po norweskim Vestlandet.
Stavanger nad Boknafjorden jest stolicą okręgu Rogaland. W 872 roku król Harald I Harfagre (Pięknowłosy) zjednoczył tutaj kraj. Przypomina o tym monumentalna rzeźba nad Hafrsfjord przedstawiająca miecze wikingów. Romańska katedra uchodzi za najlepiej zachowaną kamienną budowlę sakralną Norwegii z okresu średniowiecza. Norweskie Muzeum Konserw (Norsk Hermetikkmuseum) w budynku dawnej fabryki dokumentuje dzieje gałęzi przemysłu, która od lat czterdziestych XIX wieku miała największy wpływ na życie miasta: jeszcze w połowie XX wieku było tu 50 fabryk konserw sardynek; ostatnią zamknięto w 2002 roku. Potem rozpoczął się gwałtowny rozwój przemysłu związanego z wydobyciem ropy naftowej i gazu ziemnego. Jednak miasto nie zapomina o swoich korzeniach: starannie odrestaurowane drewniane domy na starówce Gamle Stavanger objęto ochroną zabytków.
Na wschód od Stavanger, na długości 40 kilometrów Lysefjorden przecina góry Ryfylkeheiene. Zarówno na skalnym bloku zakleszczonym między skatami pod Kjerag, jak i na skalnych ścianach Preikestolen — Ambony — dreszczyk emocji jest gwarantowany: do Preikesotolen prowadzi wąska skalna półka bez asekuracyjnych barierek, a i sama ambona nie ma żadnych zabezpieczeń. Kto wolałby podziwiać wszystko spokojnie z dołu, ten powinien odbyć przejażdżkę statkiem po Lysefjorden: prom samochodowy płynie z Forsand przy ujściu fiordu do Lysebotn na jego na końcu. A tam wije się w górę serpentynami jedna z najbardziej widowiskowych dróg Norwegii. Centrum informacji turystycznej „Lysefjordsenteret” pod Oanes udziela informacji o owianym legendami i mitami fiordzie i otaczających go górach oraz o trasach wędrówek i możliwościach uprawiania wspinaczki.
Norwegię najlepiej zwiedzać na zasadzie wycieczki objazdowej, by zobacyć jak najwięcej jej niezwykłych miejsc. I choć nie jest zbyt popularny sposób na zwiedzanie Norwegii, jak to wygląda w przypadku takich wyjazdów jak wycieczka autokarowa do Włoch czy Francji, to coraz częściej turyści decydują się właśnie na „objazdówkę”.
Hardangerfjorden o długości ponad 150 kilometrów uważany jest za króla wśród fiordów. Z licznymi bocznymi odgałęzieniami rozciąga się od wysp na południowym zachodzie po podnóże Hardangervidda, największego płaskowyżu wysokogórskiego w północnej Europie, na którym utworzono park narodowy. Północno-wschodnie ramiona fiordu otaczają półwysep Folgefonna, którego wysokogórskie krajobrazy i lodowce również znalazły się pod ochroną w ramach parku narodowego. Hardanger jest jednym z najbardziej malowniczych, najbardziej różnorodnych krajobrazowo obszarów Norwegii, w którym zachwycają szczyty i lodowce. Nieopodal ośrodków narciarskich, na skąpanych w słońcu nizinach wiosną kwitną drzewa owocowe. Ponadto wyjątkową troskę przykłada się do zachowania kilkusetletniej kultury. Dotyczy to na przykład tradycyjnych ubiorów czy muzyki tego regionu.
Hardangervidda jest największym górskim płaskowyżem Europy Północnej. Na powierzchni 3433 kilometrów kwadratowych utworzono tu w 1981 roku park narodowy. Na zachodzie teren opada do Sorfjorden tysiącmetrowym stromym stopniem, na wschodzie zniża się łagodnie ku dolinom Ostlandet. Zbudowane z gnejsów i granitów, pełne mokradeł plateau, zamieszkuje największa w Europie populacja dzikich reniferów. Z powodu arktycznego klimatu spotyka się tu sowy śnieżne i lisy polarne. Śnieg i lód utrzymują się do późnego lata, chociaż najwyższy szczyt, pokryty szczątkami lodowca Sandfloegga, ma jedynie 1721 metrów wysokości. Z Harteigen roztaczają się wspaniałe widoki: na południowy wschód — w stronę równie widokowego szczytu Gausta, na zachód — w kierunku lodowca Folgefonna oraz na północny wschód – na lodowiec Hardangerjokulen.